پیش فرض من این است که چیزی به اسم جشن عروسی اسلامی داریم. این پیش فرض هم مبتنی بر تقسیم بنده دوگان? جشن عروسی، به جش عروسی اسلامی و جشن عروسی غیر اسلامی است. (می شود به جای غیر اسلامی، کمتر اسلامی هم نوشت البته. ولی حالا اینجا با تسامح نوشتم غیراسلامی)
اما آن چیست که جشن عروسی اسلامی را از جشن عروسی غیر اسلامی متمایز می کند؟
برطبق آنچه که در عالم خارج می بیینم تنها وجه ممیز جشن عروسی اسلامی از غیر اسلامی موسیقی، رقص و حجاب است. عروسی اسلامی آن عروسی ای ست که عموما توسط خانواده های مذهبی برگزار می شود. خانواده هایی که مقیداند و اهل حلال و حرام، خانواده هایی که مردهایشان محاسن دارند و زنهایشان چادر. مردها مقیداند تسبیح در دست بگیرند و زنها مقیداند تا مچ دستها و قرص صورتشان بیشتر بیرون نباشد. در این جشنها بخش زنانه از مردانه مجزا ست و اغلب حتی آقای داماد هم وارد بخش زنانه نمی شود. در این مجالس خبری از موسیقی و بزن و برقص نیست. اگر بخواهند مجلس گرم شود به بهان? ولادتی چیزی مولودی خوانی ای هم می شود.
و اما جشن عروسی غیر اسلامی یا کمتر اسلامی جشنی است که خانواده های کمتر مقید برگزار می کنند. در آنها هم رقص هست، هم موسیقی. شده که حتی از اول عروسی تا آخر، آقای داماد و برادرهای عروس و برادرهای داماد و دیگر عناصر ذکور، حس «خودبرهمه محرم انگاری» شان بالا بزند و از بخش زنانه بیرون نروند! و پا به پای عروس و داماد و دیگر خانومهای مجلس برقصند، لابد بنا به حکم کلی ِ «خوشگلا باید برقصند!»
از این سه مولف? «رقص و موسیقی و حجاب» اگر بگذریم، در دیگر جزئیات میان جشنهای عروسی اسلامی و غیر اسلامی تفاوتی نیست: در هر دو زن ها تا سرحد مرگ آرایش می کنند. روحی? رقابت برای پوشیدن بهترین لباس مجلس و داشتن بیشترین میزان جواهرآلات غوغا می کند. عروس در هر دو مجلس از این در به آن در می زند تا بهترین لباس عروس شهر را پیدا کند و به روزترین آرایش را روی صورتش بنشاند تا ته ش بشود چیزی شبیه غول چراغ جادو! که داماد در نگاه اول از دیدنش کپ کند و هی بین دیگر زنهای مجلس دنبال زن واقعی خودش بگردد! ضمن اینکه بدون گرفتن سالن مجلل و ماشین گل زده و میوه های رنگارنگ و چند مدل شربت و شیرینی و چند مدل غذا هم هیچ عروسی ای عروسی نمی شود که. پس اینهایی هم که گفتیم می شود وجه شباهت عروسی های اسلامی و غیراسلامی.
این وجوه شباهت هم برمی گردد به این پپش فرض که انگار اسلام فقط آمده گفته یا ایهاالمسلمون نرقصید و زنانه / مردانه را از هم جدا کنید و بعدش هر کاری که دلتان خواست بکنید! انگار حکم اسراف نکردن فقط برای بالای طاقچه خوب است. آتش روحی? مصرف گرایی و رقابت برای تجمل و تبرج روشن کردن هم اصلا گناه محسوب نمی شود. چرا؟ چون در عروسی ما نه موسیقی ای پخش شد، نه کسی رقصید، و نه مردی با زنی چشم تو چشم شد. و همین یعنی جشن ما پاک بود. انگار ما فقط اسلام را خلاصه کرده ایم در حجاب و رقص و موسیقی. (و خدا می داند این سه (موسیقی، رقص، بی حجابی) اگر از بقیه فعلهای حرام کمتر گناه نباشند، بیشتر گناه نیستند.)
و اصل حرف من همین جاست. بچه مذهبی ها را چه شده که عروسی هایشان با دیگر عروسی ها هیچ تفاوتی ندارد الا در رقص و موسیقی و حجاب؟ چرا من باید بستری فراهم کنم برای اینکه زنان فامیل و دوستانم برای شرکت در جشن عروسی ام یک ماه پاساژهای بالای شهر را زیر و رو کنند و ته ش گران ترین لباس را بخرند آن هم برای یک شب؟ این اسراف نیست؟ کجای اسلام به چنین چیزی توصیه شده است؟ چرا من باید بستری فراهم کنم برای اینکه زنان فامیل و دوستانم، همانهایی که موقع بیرون رفتن از خانه جز نوک بینی مبارکشان دیگر هیچ ناحیه ای از صورتشان پیدا نیست، توی جشن عروسی ام نیمه عریان شوند؟ چرا باید بستری فراهم کنم که کسانی که برای کمک به یک فقیر، برای دادن یک افطاری، برای دادن خمس مالشان، هزار بار دست و دلشان می لرزد، حالا برای آرایش صورت و موهایشان کرور کرور پول حرام کنند؟ چرا باید بستری فراهم کنم برای این همه فعل حرام؟ چرا من ِ دختر مسلمان باید عین عروسک خودم را بدهم زیر دست آرایشگر تا در حد مرگ بزکم کند؟ مگر من زشتم؟ چرا باید بروم گرانترین خنزر پنزرهای بازار را بعنوان خرید عروسی بکنم توی پاچ? خانواد? داماد؟ مگر من توی خان? پدری بی لباس مانده بودم؟ چرا من ِ دختر مسلمان باید به انداز? پول یک ماشین، طلا آویزان کنم به خودم؟ تازه سر خریدن طلای گران تر هی با خانواد? داماد بحث و مشاجره هم بکنم. چرا باید گل درشت ترین و گنده ترین انگشتر را بعنوان حلقه بردارم، مگر من ندید بدیدم؟ چرا من ِ پسر ِ مسلمان باید اجازه بدهم توی مجلس عروسی ام بیست مدل غذا سرو شود، مگر من نخورده ام؟ چرا باید برای گل زدن ماشینم میلیونی خرج کنم، مگر ماشین بی گل راه نمی رود؟ چرا من ِ بچه مسلمان باید طوری عروسی بگیرم که اگر دوستم، فامیلم، همسایه ام، وسعش نمی رسید به انداز? من بریز بپاش کند، خجالت بکشد از اینکه مرا دعوت کند به جشنش و با هزار خفت و خواری و یواشکی جشن بگیرد؟ چرا خجالت نمی کشم از اینکه دارم کمک می کنم به ترویج روحی? اسراف و تجمل گرایی و مصرف زدگی؟
اگر اسلام گفته حجاب کنید، نرقصید، موسیقی حرام گوش نکنید، از آن طرف هم گفته بریز و بپاش و اسراف نکنید. گفته بی اخلاقی نکنید. گفته ساده زندگی کنید. گفته با پولی که می شود چهار تا عروسی برای چهار تا آدم بی بضاعت گرفت، عروسی ای نگیرید که عروسی گرفتن را برای خلق الله تبدیل کند به امری محال.
و راهکار چیست؟ هر کسی باید از خودش شروع کرده و سنت شکنی کند. نمی شود بخشنامه صادر کرد برای مردم شهر و دستور داد فلان کنید و بهمان نکنید. ولی هر کسی می تواند از همان دایر? نفوذ کوچک خودش شروع کند. من اگر می دانم امروز اگر ساده ترین جشن را گرفتم، دخترخاله ام هم از من الگو می گیرد، پسرخاله ام هم تشویق می شود برود خواستگاری و دیگر از هزینه های عروسی نمی ترسد، باید بسم الله بگویم. باید هر کس را دعوت می کنم جشنم تذکر بدهم که جشنم بیشتر میهمانی است تا جشن. ساده بیائید. ساده بپوشید. اصلا جشنم زنانه و مردانه اش جدا نیست، جوری لباس بپوشید که بتوانید جلوی نامحرم هم دربیائید. هر کس باید خودش شروع کند به جهادهای کوچک این شکلی تا بساط این فرهنگ بریز و بپاش و اسراف، حداقل بین خانواده های مذهبی که مثلا اهل خدا و پیغمبراند، برچیده شود و عروسی های مثلا اسلامی مان، به واقع اسلامی شود.
* چند وقت پیش عروسی یکی از دوستان بود. غذا را خودشان پخته بودند، خورشت مرغ. سالاد را هم خودشان درست کرده بودند، سالاد شیرازی. میوه هم نداده بودند، فقط چای و شیرینی. بعد از جشن همه از سادگی و صمیمیت جشن راضی بودند.
** یعنی فقط به این دلیل که نشان بدهم می شود ساد? ساد? ساده جشن عروسی گرفت و در عین حال شاد و راضی بود، یک روزی عروسی خواهم کرد!
منبع: وبلاگ جیغ و جار حروف
